Dopóki człowiek nie obejmie współczuciem wszystkich żywych stworzeń, dopóty on sam nie będzie mógł żyć w pokoju.
Odwrotnością współczucia jest widzenie świata czarnobiałego, podzielonego na dwa obozy: tych co myślą tak jak ja, czyli tych dobrych o słusznych poglądach, i tych innych, którzy nie myślą tak jak ja, czyli nie mają racji, są głupi i zli.
Konsekwencją takiego podziału jest to, że sami jesteśmy przy tym nieszczęśliwi, wojujacy i sami ograniczamy własną wolność umysłu. Innymi słowy to pułapka.
Czemu nie dawać by każdemu człowiekowi miłości (nie tylko najblizszym) - bezwarunkowo, umieć współczuć komuś, współodczuwać jego sytuacje? Umiejętność współczucia otwiera twórczą energie, przynosi zrozumienie siebie i świata, swojego miejsca w nim. Przynosi ulgę, bo opowiadamy się po stronie dobra. Radość i uspokojenie to efekty uboczne.
Jak nauczyć sie współczucia, aby czuć je emocjonalnie, sercem, nie tylko intelektualnie?
1.etap : pokochać kogoś, kto jest kimś wyjątkowym np.autorytet
2.etap :pokochać siebie samego
3.etap: pokochać kogoś całkowicie obcego np.kierowce autobusu itp./on nie musi o tym wiedzieć/
4.etap: pokochać trudną osobę
5 etap:pokochać wszystkie istoty = wyzwolić sie.
Jak najbardziej opowiadamy się, za dawaniem bliźniemu miłości.
OdpowiedzUsuń