Podarki z Polski

 

 

 

 

"Nie żebym nie miała w sercu kraju, w którym rozpoczęła się moja droga ….
Kocham Polskę … Jej dymne jesienie … Mgliste pola … Pachnącą ZIEMIĘ (tak – piszę dużymi, ponieważ tak czuję) … Ludzi cudownych, choć czasem tak zmęczonych … Kocham. Tak, jak kocha się najbliższych sercu – BEZWARUNKOWO
Lecz z szeroko otwartymi oczami...
Każde Drzewo obejmę szeroko ramionami. Każde Źdźbło smagnę delikatnie palcem wiotkim …
Cud przemijania
Czy może być coś piękniejszego ….. ?" /Anonim jakis/

 

 

(za fotki dziekuje Agnieszce, Krzysztofowi i Darkowi)