środa, 26 lutego 2014
Niewinnosc
Jedyna roznica miedzy mna a innymi ludzmi, jest taka, ze ja wiecej oczekiwalam zachodu slonca...czekanie na te zapierajace dech w piersiach kolory, kiedy slonce dotyka horyzontu..
To jest moj jedyny grzech.
Joe z Nimfomanki
(a jednak Lars wzial pod uwage moje uwagi co do scenariusza)
:)
To jest moj jedyny grzech.
Joe z Nimfomanki
(a jednak Lars wzial pod uwage moje uwagi co do scenariusza)
:)
Naturalna samodysplina
Ta samodyscyplina to "patrzenie do wnętrza", zachowywanie wewnętrznej orientacji. Na ogół ludzie mają tylko orientację zewnętrzną. Ich percepcja obejmuje jedynie zewnętrzny aspekt doświadczenia. W ten sposób zatracają się w doznaniach zmysłowych i w pochodzących lub odpowiadających im zjawiskach umysłowych.
Powinniśmy zawsze, ale to zawsze mieć dwa kierunki naszej percepcji - na zewnątrz i do wewnątrz. Jako że percepcja zewnętrzna jest mocno automatyczna i niewiele możemy do niej dodać, powinniśmy zasadniczo zatroszczyć się o percepcję wewnętrzną.
Nieważne co intensywnie robisz, co zarazem cię wciąga: kieruj uwagę do wnętrza, dając temu duchowe natchnienie. Uzupełniaj widzenie rzeczy na zewnątrz widzeniem wnętrza. Nie dawaj się pochłaniać światu zjawisk. Inaczej zawsze będzie kontrolować cię ego.
Ego pojawia się automatycznie, kiedy słabnie twoja wewnętrzna świadomość. I automatycznie słabnie oraz się rozpuszcza, kiedy świadomość wewnętrzną zachowujesz.
Ego nie pozwala ci widzieć prawdziwego siebie i prawdziwego świata. Jest źródłem złudzeń nie tylko na twój temat, ale i na temat całej rzeczywistości.
Brak świadomości wewnętrznej osłabia zatem świadomość zewnętrzną. Ego i jego wytwory umysł projektuje na zmysły i zabarwia w ten sposób percepcję.
Najważniejsza samodyscyplina to zawsze zachowywać skierowanie do wnętrza. Inaczej twoje życie odcinasz od mocy, mądrości i miłości, które są w tobie.
To jest tak proste, jak wygląda: identycznie, jak kierujesz uwagę na zewnątrz, kieruj ją i do wewnątrz.
wiecej
Powinniśmy zawsze, ale to zawsze mieć dwa kierunki naszej percepcji - na zewnątrz i do wewnątrz. Jako że percepcja zewnętrzna jest mocno automatyczna i niewiele możemy do niej dodać, powinniśmy zasadniczo zatroszczyć się o percepcję wewnętrzną.
Nieważne co intensywnie robisz, co zarazem cię wciąga: kieruj uwagę do wnętrza, dając temu duchowe natchnienie. Uzupełniaj widzenie rzeczy na zewnątrz widzeniem wnętrza. Nie dawaj się pochłaniać światu zjawisk. Inaczej zawsze będzie kontrolować cię ego.
Ego pojawia się automatycznie, kiedy słabnie twoja wewnętrzna świadomość. I automatycznie słabnie oraz się rozpuszcza, kiedy świadomość wewnętrzną zachowujesz.
Ego nie pozwala ci widzieć prawdziwego siebie i prawdziwego świata. Jest źródłem złudzeń nie tylko na twój temat, ale i na temat całej rzeczywistości.
Brak świadomości wewnętrznej osłabia zatem świadomość zewnętrzną. Ego i jego wytwory umysł projektuje na zmysły i zabarwia w ten sposób percepcję.
Najważniejsza samodyscyplina to zawsze zachowywać skierowanie do wnętrza. Inaczej twoje życie odcinasz od mocy, mądrości i miłości, które są w tobie.
To jest tak proste, jak wygląda: identycznie, jak kierujesz uwagę na zewnątrz, kieruj ją i do wewnątrz.
wiecej
Subskrybuj:
Posty (Atom)