"...szukałam światła tego dnia i nie znalazłam go...Dobrze jest tak wędrować bez celu w jesienną, chłodną noc i zanurzać się w nieistnieniu.
Kasztan złoci się przed domem mojej matki, strzeliste topole są jak cienie dziwnych postaci. Tyle powietrza i przestrzeni, wiatru i wilgoci, ziemia pachnie
ziemią, wiatr pachnie wiatrem, a wilgoć wilgocią...Idę wąską ścieżką po jednym z okruchów wszechświata nie większy od pyłku. To właśnie znaczy
widzieć wszystko we właściwym wymiarze i zapomnieć o sobie. Chwilą było me życie i Twoje jest tylko kruszynką, a jednak tęsknię za Tobą."
(nazumi)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz