"Życie nie wierzy w starość. Powiem więcej, gdyby życie było zarządzane przez ekonomistów, wydawałoby się bardzo nieekonomiczne; przynosi straty. Stary człowiek, wyuczony, doświadczony w sprawach życiowych i światowych, kiedy już jest gotowy, kiedy osiągnął mądrość, zabierany jest przez śmierć i zastępowany maleńkim dzieckiem pozbawionym wiedzy, czystym jak tabula rasa: wszystko trzeba zapisywać od nowa. Ekonomiści powiedzą, że to głupie! Bóg powinien był zapytać ich o radę. Co on wyprawia? To ogromne marnotrawstwo. Pelen wiedzy osiemdziesięciolatek umiera, a zastępuje go dziecko nie posiadające żadnej wiedzy. Powinno być inaczej, wtedy miałoby to jakiś ekonomiczny sens. Jednak życie nie wierzy w ekonomię. I całe szczęście, bo gdyby postępowało według jej zasad, to cały świat zamieniłby się w cmentarz. Życie wierzy w życie, nie ekonomię. Kontynuuje wymianę starych na nowych, umarłych na młodych, stwardniałych na elastycznych. Wskazówka jest oczywista: życie kocha miękkość, bo poprzez miękką istotę łatwiej mu płynąć."

/Osho/